علائم و راه های درمان بیماری سل چیست؟

بیماری سل همان گونه که اکثر ما می دانیم، یک بیماری بسیار عفونی است که عمدتا بر ریه‌ها تأثیر می‌گذارد. طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)، این یکی از ۱۰ علت اصلی مرگ در سراسر جهان است و در سال ۲۰۱۶ ۱٫۷ میلیون نفر کشته شده داشته است.

بیماری سل در کشورهای در حال توسعه رایج است اما طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) بیش از ۹۰۰۰ مورد در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶ گزارش شده است.

Tuberculosis معمولا تحت شرایط مناسب قابل پیشگیری و درمان است. در این مطلب از مجله داروخانه اینترنتی مثبت سبز علائم و راه‌های درمان بیماری سل را با هم مرور خواهیم کرد.

نشانه های سل چیست؟

Tuberculosis (TB) یک بیماری بالقوه جدی عفونی است که به طور عمده بر ریه‌ها تأثیر می‌گذارد. باکتری‌هایی که موجب سل می‌شوند از یک شخص به دیگری از طریق قطرات کوچک که از طریق سرفه و عطسه به داخل هوا پخش می‌شوند، منتقل می‌شوند.

هنگامی که در کشورهای توسعه یافته نادر، عفونت‌های سل در سال ۱۹۸۵ شروع به افزایش می‌کند، بخشی به دلیل ظهور ویروس ویروس ایدز، اچ آی وی سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند تا بتواند با میکروب‌های TB مبارزه کند. در ایالات متحده، به دلیل برنامه‌های کنترل قوی‌تر، سل در سال ۱۹۹۳ دوباره شروع به کاهش می‌کند، اما همچنان نگران کننده است.

بسیاری از سلول های سل مقاوم به داروهایی هستند که قبلا برای درمان بیماری استفاده می شده است. افراد مبتلا به سل ریوی باید چندین نوع از داروها را برای چند ماه استفاده کنند تا عفونت ریشه کن شده و از رشد مقاومت آنتی بیوتیکی جلوگیری شود.

بعضی از افراد با باکتری‌های TB آلوده می‌شوند اما نشانه‌هایی را تجربه نمی‌کنند. این وضعیت به عنوان سل انسانی شناخته می‌شود.

TB فعال معمولا علائم متعددی را که بیشتر به سیستم تنفسی مرتبط است، شامل سرفه خون یا خلط ایجاد می‌کند. شما ممکن است سرفه‌ای را تجربه کنید که بیش از سه هفته طول بکشد و درد را هنگام سرفه و یا تنفس طبیعی ایجاد کند.

سایر علائم عبارت‌اند از:

• خستگی ناخواسته
• تب
• عرق شبانه
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن

در حالی که سل معمولا روی ریه‌ها اثر می‌گذارد، می‌تواند بر سایر اعضای بدن نظیر کلیه‌ها، ستون فقرات، مغز استخوان و مغز نیز تأثیر بگذارد. علائم به علت آلرژی آلوده متفاوت است. به عنوان مثال، سل کلیه‌ها می‌تواند خون در ادرار ایجاد کند.

چه کسی در معرض خطر سل است؟

به گفته سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۹۵ درصد از کل موارد مرگ و میر مربوط به موارد تنفسی در کشورهای کم درآمد و متوسط وجود دارد.

افرادی که از مواد مخدر یا سوء مصرف مواد مخدر یا الکل درازمدت استفاده می‌کنند احتمال بیشتری برای فعال شدن سل در آنها وجود دارد، همان‌طور که افراد مبتلا به HIV و سایر مسائل سیستم ایمنی تشخیص داده می‌شوند. با توجه به WHO، TB قاتل اصلی افرادی است که HIV مثبت هستند. سایر عوامل خطر ابتلا به بیماری تیروئید فعال عبارت‌اند از:

• دیابت
• بیماری کلیوی در مرحله پایانی
• سوء تغذیه
• سرطان‌های خاص

داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، هم می‌توانند افرادی را در معرض خطر ابتلا به بیماری تیروئید قرار دهد، بخصوص داروهایی که به جلوگیری از رد پیوند عضو کمک می‌کند.

داروهای دیگر که موجب افزایش خطر ابتلا به سل می‌شوند عبارت‌اند از:

• داروهای رفع سرطان
• آرتریت روماتوئید
• بیماری کرون
• پسوریازیس
• لوپوس

مسافرت به مناطقی که سطح TB بالا است نیز خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد. این مناطق عبارت‌اند از:

• جنوب صحرای آفریقا
• هندوستان
• مکزیک و سایر کشورهای آمریکای لاتین
• چین و بسیاری دیگر از کشورهای آسیایی
• بخشی از روسیه و سایر کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق
• جزایر آسیای جنوب شرقی

طبق گفته کلینیک مایو، بسیاری از گروه‌های کم درآمد در ایالات متحده دسترسی محدودی به منابع مورد نیاز برای تشخیص و درمان سل دارند و خطر ابتلا به بیماری سل در آنها فعال است. افراد مبتلا به بی خوابی یا زندان در معرض خطر بالایی از بیماری سل هستند.

علت سل چیست؟

یک باکتری به نام Mycobacterium tuberculosis باعث سل می‌شود. انواع مختلفی از موارد TB وجود دارند و برخی از آنها به داروها مقاوم هستند.

باکتری‌های TB از طریق قطرات آلوده در هوا منتقل می‌شوند. هنگامی که آنها در هوا هستند، یکی دیگر از افراد نزدیک به فرد هم می‌تواند بیمار شود. یک فرد مبتلا به سل می‌تواند باکتری را از راه‌های زیر منتقل کند:

• عطسه
• سرفه
• صحبت کردن
• آواز خواندن

افراد مبتلا به سیستم ایمنی با عملکرد خوب ممکن است نشانه‌های تومور را تجربه نکنند، حتی اگر آنها به این باکتری آلوده باشند. این به عنوان عفونت TB غیرفعال شناخته می‌شود. به گفته سازمان بهداشت جهانی، حدود یک چهارم جمعیت جهان، سل انسانی نامشخص داشته‌اند.

سلول‌های TB غیر بستر مسری نیستند، اما در طول زمان می‌توانند به یک بیماری فعال تبدیل شوند. بیماری TB فعال می‌تواند شما را و دیگران بیمار کند.

سل ریوی چگونه تشخیص داده می شود؟

سل به طرق مختلف تشخیص داده می‌شود:

آزمون پوست

پزشک شما می‌تواند از آزمایش پوستی پروتئین خالص پروتئین (PPD) برای تعیین اینکه آیا شما با باکتری‌های TB آلوده هستید یا نه، استفاده کند.

برای این آزمایش، دکتر شما ۰٫۱ میلی لیتر PPD (مقدار کمی پروتئین) را در زیر لایه بالای پوست تزریق می‌کند. بین ۲ تا ۳ روز بعد باید به دفتر دکتر خود بازگردید تا نتایج را بررسی کند. اگر در پوست شما بیش از ۵ میلی متر ورم در اندازه‌ای که PPD تزریق شد، وجود داشته باشد، شما ممکن است سل داشته باشید.

واکنش‌های بین ۵ تا ۱۵ میلی‌متر می‌تواند بسته به عوامل خطر، سلامت و تاریخ پزشکی مثبت باشد. تمام واکنش‌های بیش از ۱۵ میلی‌متر، بدون در نظر گرفتن عوامل خطر، مثبت هستند.

با این حال، این تست کامل نیست. بعضی از افراد حتی اگر TB داشته باشند، به آزمایش پاسخ نمی‌دهند و دیگران به تست پاسخ می‌دهند و TB ندارند. افرادی که اخیرا واکسن TB دریافت کرده‌اند ممکن است جواب آزمایششان مثبت باشد.

آزمایش خون

دکتر شما می‌تواند از یک آزمایش خون برای پیگیری نتایج حاصل از TB استفاده کند. آزمایش خون همچنین ممکن است بر روی آزمایش پوست با شرایط بهداشتی خاص و یا برای گروه خاصی از افراد ترجیح داده شود.

اشعه ایکس قفسه سینه

اگر تست پوست شما یا آزمایش خون مثبت باشد، به احتمال زیاد به یک اشعه ایکس قفسه سینه تجویز می‌شود تا مشخص شود لکه‌های کوچکی در ریه‌ها وجود دارد یا خیر. این لکه‌ها نشانه‌ای از عفونت TB هستند و نشان می‌دهند که بدن شما در حال تلاش برای جداسازی باکتری‌های TB است.

سل ریوی چگونه درمان می شود؟

بسیاری از عفونت‌های باکتریایی به مدت یک یا دو هفته با آنتی‌بیوتیک ها درمان می‌شوند، اما TB متفاوت است. افرادی که مبتلا به بیماری فعال تیروئید هستند، معمولا باید داروهای ترکیبی را برای شش تا نه ماه مصرف کنند. دوره درمان کامل باید کامل شود. در غیر این صورت، احتمال دارد که عفونت سل دوباره بروز کند. اگر TB مجددا شروع شود، ممکن است به داروهای قبلی مقاوم باشد و برای درمان بسیار مشکل کار مشکل شود. برخی پزشکان مکمل های گیاهی سلامت ریه را در این مواقع تجویز می‌کنند.

پزشک شما ممکن است داروهای متعددی را تجویز کند زیرا برخی از انواع سل مقاوم به انواع خاصی از داروها هستند. شایع‌ترین ترکیب داروها برای بیماری‌های فعال TB عبارت‌اند از:

• ایسانیوزید
• اتیامبوتول (میامبوتول)
• پریازینامید
• ریفامپین (ریفادین، ریمکتان)
• rifapentine) Priftin)

این داروهای خاص می‌توانند بر کبد تأثیر بگذارند، بنابراین افراد مبتلا به داروهای TB باید از علائم آسیب کبدی آگاه باشند، از قبیل:

• از دست دادن اشتها
• ادرار تیره
• تب بیش از سه روز
• تهوع یا استفراغ
• زرد شدن پوست
• درد شکمی

اگر هر یک از این علائم را تجربه کرده‌اید، بلافاصله به پزشک اطلاع دهید. شما همچنین باید عملکرد کبد خود را با آزمایش‌های خون مکرر هنگام مصرف این داروها بررسی کنید.