سرشت مادران با عشق، فداکاری و دوست داشتن گره خورده و شاید به همین دلیل رابطه نزدیک‌تری با فرزندان خود دارند و معمولا نقش بیشتری در تربیت و سلامت کودکان خود دارند. البته هرگز نمی‌توان نقش پدرها در این امر خطیر را نادیده گرفت. به هر حال هر انسانی تا زمانی که دوران کودکی را طی می کند و هنوز به رشد ذهنی و جسمی کامل برای مقابله با خطرات و داشتن آگاهی نسبت به حفظ سلامت خود ندارند از بقیه دوران زندگی خود به مراقبت والدین بیش از حد نیاز دارند. به خصوص در مورد مسائل مربوط به تغذیه و بیماری کودکان که کاملا به عهده والدین است.
