سبک های هنری جهان از جمله تاریخ های ماندگار و جذابی است که مرور تاریخچه آن هنوز هم می تواند برای بسیاری از هنرمندان پر ذوق و حتی تازه کار الهام بخش و پر از ایده باشد. سبک های هنری را در تمام دنیا و در تمام زمان ها به دسته های مختلف تقسیم بندی نموده اند. در این مطلب سعی داریم به سبک های هنری دنیا در تمام ادوار نگاهی کوتاه و گذرا داشته باشیم، با ما در این مطلب از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز همراه باشید…
بیزانس Byzantine
این دوره از هنر با فلسفه مسیحیت گره کوری خورده است، می توان گفت که این دوره کاملا هنر در اختیار کلیساها بوده و تمام رنگ ها و نقش ها حال و هوای معنوی به خود گرفته است.
هنر “بیزانس” از سال ۳۳۰ میلادی، همزمان با استقلال روم شرقی و به پایتختی “قسطنطنیه” شکل گرفته است. دوران طلایی این هنر قرن ۶ میلادی بوده است. مهم ترین اثر این دوره ساخت “کلیسای سانتا صوفیا” می باشد که بعدها به مسجد تبدیل شد و نام “ایاصوفیه” به خود گرفت. هنرهایی چون موزاییک، نقاشی دیواری، تصویرسازی کتاب های مذهبی و نقاشی روی چوب در این دوره بسیار رواج داشته است. اساس هنر بیزانس، هنری است که ریشه در مشرق زمین دارد و عناصر تزیینی شرق را وارد معماری غربی نمود. دو اثر مهم با نام های “ژوستی نین و ملازمان” و “تئودورا همسر وی با ملازمانش” از بارزترین آثار موزاییک این دوره می باشند.
رومانسک Romanesque
رومانسک ادامه “بیزانس” و مقدمه ای بر هنر “گوتیک” می باشد. در این دوره هم همچنان قدرت به دست کلیساها بوده و هنر بیشتر در فضای نقاشی و معماری جریان داشته و در خدمت مقاصد کلیساها بوده است.
“کلیسای سن میشل” در آلمان و”کلیسای پیزا” در ایتالیا همراه با برج کج “پیز” هر دو با شیوه رومانسک و بیزانس تفاوت نمای خارجی و داخلی بسیار چشمگیر دارند که این امر در گوتیک جبران شده و نمای خارجی هماهنگ با نمای داخلی و تزیینات آن می گردد.
گوتیک Gothic
تجربه معماران در دوره رمانسک باعث پیشرفت در تزیینات داخلی و خارجی کلیساها شده بود، استفاده از طاق های بلند و قوس ها متقاطع از ویژگی های این سبک به شمار می رود. مهمترین آثار این دوره “کلیسای سالزبری” در انگلستان و “کلیسای نوتردام” و “کلیسای شاتر” در فرانسه می باشند. در شرق هم کلیسای “سنت نیکولاس” در قبرس به سبک “گوتیک” ساخته شده است.
شاید بتوان تصویرهای تقویم در Très Riches Heures du duc de Berry اثر برادران لیمبرگ را که در دادگاه دوک بری کار می کردند، شیوا ترین بیانیه سبک جهانی گوتیک ارزیابی کرد که در عین حال به عنوان معروف ترین تصویرگری کتاب هم شناخته می شوند.
رنسانس Renaissance
“رنسانس”در قرن 15 ميلادی از ايتاليا آغاز شد. در اين دوره مردم به فرهنگ باعظمت گذشته خود توجه کرده و درصدد احيای آن برآمدند. رنسانس عبارت است از تحولاتی که از فلورانس ايتاليا شروع شد و به کشورهای ديگر نيز سرايت کرد. زنده شدن دوباره الهه های يونان و روم باستان در ادبيات و هنر مردم و توجه به انسان به عنوان زيباترين نمونه، الگویی برای نقاشی و مجسمه سازی شد.
“کاخ روچلای”در فلورانس و “کليسای سنت آندره” از آثار مهم اين دوره در ايتاليا می باشند. “رافائل” از هنرمندان بزرگ اين دوره است که علاوه بر نقاشی، معماری نيز می دانست.
باروک Baroque
هنر قرن 17 و نیمه قرن 18 را باید مربوط به دوره باروک دانست. در این دوره هنر به زیبایی غرق می شود. هنرمندان به سمت تجمل گرایی رفته و رنگ طلایی در اوج استفاده قرار می گیرد. استفاده نکردن از خطوط مستقیم، استفاده از تزئینات و تجملگرایی در معماری به اوج می رسد. درودگری میز و صندلی و ساخت و تزیین کالسکه های پر زرق و برق را باید به این دوران نسبت داد.
از هنرمندان مهم این دوره می توان کاراواجو، آنیباله کاراچی، رامبراند، برنینی، تیه پولو، نیکلا پوسن، ولاسکوئز، ال گرکوگ و روبنس را نام برد.
روکوکو Rococo
رو کوکو در لغت به معنای سنگ ریزه بوده و نشان دهنده توجه به جزئیات در هنر این دوره زمانی می باشد. روکوکو به طور متمرکز در انگستان و فرانسه تمکرز داشت. از نقاشان این سبک می توان به “آنتوان واتو” که هدفش به زوال کشیدن اشرافیت بود، “ژان شاردن” که اثر مهمش بازگشت از بازار است، “ویلیام هو گارث” که “ازدواج مد روز” از معروف ترین کارهای وی است، “گینز بارو” که توجه مخصوصی به اشراف داشت و “بانو گراهام شریف” اشاره نمود.
رمانتیک Romanticism
رمانتیسیسم طغیانی بود بر علیه محدودیت های هنر، افکار، مفاهیم و ادراک!
این سبک هنری از فرانسه به نقاط دیگر جهان منتقل شود. از نقاشان مهم این سبک باید به “ژریکو”، “دلاکروا”، “گویا”، “کنستابل”، “ترنر” و “کامیل کورو” اشاره نمود.
رئالیسم Realism
رئالیسم از بیان واضح واقعیت ها حکایت دارد. هنری بدون دخالت احساست و عواطف هنرمند که بیان کامل حقایق را بیان می کند. از هنرمندان این سبک می توان به “فرانسوا میله” و ” گوستاو کوربه” اشاره نمود.
امپرسیونیسم Impressionism
اساس کار امپرسیونیسم بر بازی با نور و تغيير رنگ ها در شرايط مختلف نوری برقرار بود. ثبت لحظه ای از موضوع و نظر هنرمندان مبنی بر تغيير رنگ در اوقات مختلف روز، باعث خلق آثاری شد که بسيار درخشان و در عين حال ناواضح بودند. استفاده کم تر از رنگ های تيره و مخلوط نکردن رنگ ها بر روی پالت، از ويژگی های مهم اين سبک هنری بوده است. برجسته ترین هنرمندان این دوره رنوار، سیسلی، پیسارو ،سزان ،لوترک، دگا، گوگن، ون گوگ، سورا، سینیاک و… می باشند.
نئوامپرسیون Neo-impressionism
نقاشان این دوره هر کدام ایده‌ای جدید داشتند و همین امر باعث پیدایش سبک های زیاد و شجاعت میان هنرمندان گردید. پل سزان، از مشهورترین نقاشان این سبک جدید بود که در ارائه آثار طبیعت بی جان، خلاقیت های جالب توجهی از خود نشان داد. سورا و سینیاک با سبک نقطه گذاری خود در دوره‌های بعد ابداع کننده شیوه “پوانتیلیسم” بودند.
سمبولیسم Symbolism
شعار “هنر برای هنر” در این دوران مطرح گردید. آثار این هنرمندان رمز آلود و در حد درک همگان نبود. ماتیس، “مارکه” و “روئو” از هنرمندان این سبک هستند. “هانری روسو” نیز از نقاشان سمبولیست بود که “کولی خفته” از آثار مهم او می باشد.
فوویسم Fauvism
کلمه “فو” به معنای” وحشی” است. نقاشان این سبک از رنگ ها با مایه های تند و وحشیانه بهره می بردند. از افراد برجسته این دوران هنری می توان به ماتیس، مارکه، فریس، آندره درن و ولامینک اشاره نمود.
کوبیسم Cubism
پدر سبک کوبیسم “سزان” است. این شیوه با “پرده دوشیزگان آوینیون” اثر “پیکاسو” پایه ریزی شد. اساس این هنر بر بازنمایی واقعیت ذاتی و ادراکی هنرمند با استفاده از برش های هندسی استوار است. فرنان لژه، مارسل دوشان و خوان گری، از پیروان پیکاسو در این سبک هنری هستند.
فتوریسم Futurism
از نقاشان به نام دوره فتوریسم می توان به بوتچونی، کارا، سورینی و مارینتی اشاره نمود. این افراد درصدد بیان زندگی امروزی که در بند آهن، فولاد است، بودند تا بتوانند آن را با شیوه‌ای هنری ارائه دهند. این نهضت با پایان جنگ جهانی اول رو به زوال رفت.
اکسپرسیونیسم Expressionism
اکسپرسیونیسم یا هیجان نمایی سبک هنری مخصوص بیان هیجانات و آشفتگی های درونی هنرمند است. ماکس بکمن، ژرژ گروز، کته کل ویتس و فرانسیس بیکن از هنرمندان این سبک هنری بوده اند.
سورئالیسم Surrealism
سورئالیسم یا فراواقع گرایی، سبکی بیان کننده اصول فراتر از واقعیت بوده است. نوعی توهم زایی و ترکیب واقعیت و رویاهای هنرمند می باشد. از هنرمندان این سبک می‌توان سالوادور دالی، رنه ماگریت، جاکومتی و شاگال را نام برد.
دادائیسم Dadaism
دادائیسم بر نفی ارزش ها استورا بود. هنرمندان این سبک هرگونه ارزش و هنجار را به سخره گرفتند. تزارا، هوگوبال، آرپ و پیکابیا همراه با مارسل دوشان که سبیلی بر اثر مونالیزا اضافه کرد، از نامداران این سبک هنری هستند.
آبستره Abstract
واژه آبستره به معنای گنگ و مبهم است. این سبک به هنری اطلاق می شود که هیچ صورت یا شکل طبیعی در جهان در آن قابل شناسایی نیست و فقط از رنگ و فرم های تمثیلی و غیر طبیعی برای بیان مفاهیم خود بهره می گیرند. موندریان، استلا، کاندینسکی و اسمیت از هنرمندان این دوره هستند.
کنستراکتیویسم Constructivism
کنستراکتیویست ها معتقدند بودند هنر باید بازتاب تمدن باشد و بر همین اساس از مصالح نوین نظیر ورقه فلزی، پلاستیک و سیم در آثارشان استفاده می کردند. در این شیوه عاطفه و احساس نقشی فرعی دارد.
اپتیکال آرت Optical Art
هنر دیدگانی یک جنبش هنری بود که در سال های دهه شصت میلادی از هنر عامه مشتق شد و به صورت مکتبی مستقل درآمد. بریجیت رایلی، وازارلی و خولیو پارک، از هنرمندان این دوره هستند.
پاپ آرت Pop Art
هنر پاپ یکی از جنبش های اصلی قرن بیستم بود، دستمایه اصلی هنرمندان این سبک فرهنگ مردمی، تولیدات انبوه، تبلیغات محیطی یا تلویزیونی، بسته بندی ها و درکل هر آنچه مردم بیشتر می دیدند، می باشد. این سبک را می توان یک سبک روشنفکرانه با نگاهی انتقادی به مصرف گرایی به خصوص در آمریکا دانست.
