لورازپام چیست؟ موارد مصرف و عوارض داروی lorazepam

لورازپام یک داروی بنزودیازپین است که به عنوان یک ضداضطراب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو به دسته داروهای آرامبخش مرتبط با سیستم گاما-آمینوبوتیریک اسید (GABA) تعلق دارد و به عنوان یک مهارکننده گیرنده‌های GABA-A در مغز عمل می‌کند. استفاده از لورازپام در افراد با اضطراب یا بیش‌فعالی ذهنی به تسکین علائم این وضعیت‌ها کمک می‌کند. استفاده از داروی lorazepam باید تحت نظر پزشک باشد و مقدار و مدت زمان مصرف باید به دقت تعیین شود. عدم پیروی از دستورات پزشک می‌تواند منجر به عوارض جانبی و اعتیاد به دارو شود.

اشکال دارویی لورازپام

1. قرص: 0.5 میلی گرم، 1 میلی گرم، 2 میلی گرم
2. کپسول با رهش طولانی: 1 میلی گرم، 2 میلی گرم، 3 میلی گرم
3. کنسانتره خوراکی 2 میلی گرم در میلی لیتر
4. محلول تزریقی: 2 میلی گرم در میلی لیتر و 4 میلی گرم در میلی لیتر

موارد مصرف داروی لورازپام

این شکل از لورازپام برای درمان اضطراب در افرادی که این دارو را در دوز ثابت و به طور مساوی تقسیم می‌کنند (معمولاً 3 بار در روز) استفاده می‌شود. لورازپام متعلق به دسته‌ای از داروهای شناخته شده به نام بنزودیازپین‌ها است که بر روی مغز و اعصاب (سیستم عصبی مرکزی) اثر می‌کنند و اثر آرام‌بخشی دارند. این دارو با افزایش اثرات یک ماده شیمیایی طبیعی خاص در بدن (GABA) عمل می‌کند.

آثار فارماکولوژیک و مکانیسم اثر داروی lorazepam

مکانیسم عمل داروی لورازپام خواب آور و آرام‌بخش با شروع کوتاه مدت و نیمه عمر نسبتا طولانی می‌باشد. لورازپام با افزایش عملکرد گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA)، که یک انتقال‌دهنده عصبی مهارکننده اصلی در مغز است، ممکن است تمام سطوح CNS، از جمله تشکیل لیمبیک و شبکه را کاهش دهد. حداکثر غلظت پلاسمایی 41 نانوگرم در میلی لیتر (قرص) و 25 نانوگرم در میلی لیتر (کپسول) می‌باشد. همچنین غلظت اولیه دارو 29 نانوگرم در میلی لیتر (قرص) و 25 نانوگرم در میلی لیتر (کپسول) بوده و در آخر از طریق ادرار (88٪ عمدتاً به صورت متابولیت های غیرفعال) و مدفوع (7%) دفع می‌شود.

مقدار مصرف داروی lorazepam

داروی لورازپام را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در روز در صبح مصرف کنید. قرص و کپسول این دارو را خرد و نجوید، انجام این کار می‌تواند تمام دارو را به یکباره آزاد کند و خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. اگر در بلع کامل کپسول مشکل دارید، می‌توانید کپسول را باز کنید و محتویات آن را روی یک قاشق غذاخوری سس سیب بپاشید. از این دارو به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. همچنین برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در ساعت معینی مصرف کنید.

زمان مصرف قرص لورازپام

قبل از مصرف داروی لورازپام (lorazepam)، اطلاعات دارویی شامل مقدار و زمان مصرف موجود بر روی بسته بندی دارو را بررسی کنید. توجه داشته باشید که نباید دوز مصرفی خود را یکباره قطع کنید، انجام این کار سبب عوارض قطع دارو و خطرات زیادی خواهد شد. اگر قصد قطع مصرف دارو را دارید، با پزشک در رابطه با کاهش تدریجی دوز خود مشورت کنید. مصرف این دارو دربرخی افراد سبب اعتیاد شده است، در صورت داشتن اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل)، این خطر ممکن است بیشتر باشد.

طریقه مصرف لورازپام در بزرگسالان

1. مصرف داروی لورازپام برای مدیریت اختلالات اضطرابی یا برای تسکین کوتاه مدت علائم اضطراب یا اضطراب مرتبط با علائم افسردگی توصیه شده است. دوز اولیه مصرفی قرص این دارو 2-3 میلی گرم به صورت خوراکی هر 8 الی 12 ساعت و دوز نگهداری 2-6 میلی گرم هر 8 الی 12 ساعت می‌باشد.
2. همچنین اشکال کپسول‌های طولانی رهش (Loreev XR)، برای اختلالات اضطرابی در بزرگسالانی که دوز ثابت و به طور مساوی TID را با قرص لورازپام دریافت می‌کنند، نشان داده شده است. دوز برابر با کل دوز روزانه قرص لورازپام است که قبلاً تجویز شده است.
3. این دارو در جهت آرامبخشی قبل از عمل، تسکین اضطراب و فراموشی پیش از عمل5 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تزریق ماهیچه‌ای برای 1 دوز 2 ساعت قبل از عمل جراحی تجویز می‌شود. همچنین می‌توان آن را 0.044 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تزریق داخل وریدی برای 1 دوز، 15 الی 20 دقیقه قبل از عمل تجویز کرد.
4. برای وضعیت صرع 4 میلی گرم در دوز معمول به صورت تزریق داخل وریدی آهسته با 2 میلی گرم در دقیقه استفاده می‌شود. اگر تشنج بعد از 5 تا 10 دقیقه ادامه داشت، 4 میلی گرم وریدی را دوباره تجویز کنید.
5. ضد اضطراب/آرام بخش در ICU (خارج از برچسب)، 0.02-0.06 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تزریق داخل وریدی استفاده می‌شود.
6. تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی5-2 میلی گرم به صورت خوراکی یا تزریق داخل وریدی با تجویز پزشک و قبل از انجام شیمی درمانی مصرف می‌شود.

طریقه مصرف لورازپام در کودکان

1. داروی لورازپام برای وضعیت صرع در کودکان و نوجوانان 05-0.1 میلی گرم بر کیلوگرم طی 2-5 دقیقه یا روش دیگر، 0.1 میلی گرم بر کیلوگرم با سرعت به صورت تزریق داخل وریدی و آهسته استفاده کنید. این مقدار دوز در نوجوانان 4 میلی گرم آهسته به صورت تزریق داخل وریدی است که اگر تشنج بعد از 10 تا 15 دقیقه ادامه یافت، مجدداً 4 میلی گرم وریدی تجویز کنید.
2. برای ضد اضطراب، آرام بخش و آژیتاسیون در کودکان 05 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی هر 4 الی 8 ساعت استفاده می‌شود.
3. تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی در کودکان بیش از 2 سال، 025-0.05 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت تزریق داخل وریدی استفاده می‌شود.

موارد احتیاط

قبل از مصرف داروی لورازپام، اگر به آن یا سایر بنزودیازپین‌ها (مانند آلپرازولام، کلونازپام، دیازپام) حساسیت دارید، از مصرف خودداری کنید. این دارو ممکن است حاوی مواد غیرفعالی باشد که می‌تواند باعث واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. در صورت داشتن سوابق پزشکی از جمله مشکلات کبدی، گلوکوم، مشکلات ریوی و تنفسی (مانند آپنه خواب)، اختلالات روانی و خلقی (مانند مانند افسردگی، روان‌پریشی، افکار خودکشی)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال مصرف مواد (مانند مصرف بیش از حد یا اعتیاد به مواد مخدر یا الکل) و… با پزشک در رابطه با خطرات دارو مشورت کنید.

1. مصرف همزمان بنزودیازپین‌ها، از جمله لورازپام (lorazepam) و مواد افیونی ممکن است منجر به آرام‌بخشی عمیق، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود.
2. به بیماران و مراقبان در مورد خطرات افسردگی تنفسی و آرام‌بخشی هنگام استفاده از لورازپام با مواد افیونی توصیه کنید. به بیماران توصیه کنید تا زمانی که اثرات مصرف همزمان با مواد افیونی مشخص نشده است از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات سنگین خودداری کنند.
3. استفاده از بنزودیازپین‌ها، از جمله لورازپام، هم به تنهایی و هم در ترکیب با سایر داروهای مضعف CNS ممکن است منجر به افسردگی تنفسی بالقوه کشنده شود.
4. تزریق حاوی بنزیل الکل است که با “سندرم نفس کشیدن” بالقوه کشنده در نوزادان و افزایش بروز کرنیکتروس، به ویژه در نوزادان نارس کوچک همراه است. اگر بیمار به بیش از دوز توصیه شده یا سایر داروهای حاوی این نگهدارنده نیاز داشته باشد، پزشک باید بار متابولیک روزانه بنزیل الکل را از منابع ترکیبی در نظر بگیرد.
5. مصرف طولانی مدت ممکن است منجر به وابستگی جسمی و روانی به خصوص در بیماران با سابقه مصرف الکل یا مواد مخدر شود. خطر وابستگی با درمان کوتاه مدت (مثلاً 2-4 هفته) کاهش می‌یابد. نیاز به ادامه درمان را قبل از افزایش مدت درمان ارزیابی کنید.
6. استفاده از دارو، به ویژه در بیماران در معرض خطر، مستلزم مشاوره در مورد خطرات و استفاده صحیح از دارو همراه با نظارت بر علائم و نشانه‌های سوء مصرف، سوء استفاده و اعتیاد است. از فرکانس دوز توصیه شده تجاوز نکنید.
7. اجتناب یا به حداقل رساندن مصرف همزمان داروهای مضعف CNS و سایر مواد مرتبط با سوء مصرف، سوء استفاده و اعتیاد (مانند مسکن‌های مخدر، محرک‌ها) را در نظر بگیرید. توصیه به بیماران در مورد دفع صحیح داروی استفاده نشده؛ در صورت مشکوک بودن به اختلال مصرف مواد، بیمار را ارزیابی کرده و در صورت لزوم، درمان زودهنگام را انجام دهید (یا به آن‌ها ارجاع دهید).
8. بیمارانی که پس از قطع مصرف بنزودیازپین یا کاهش سریع دوز در معرض خطر افزایش عوارض جانبی ترک هستند، شامل کسانی می‌شوند که دوزهای بالاتر مصرف می‌کنند و کسانی که مدت‌زمان مصرف طولانی‌تری داشته‌اند.

موارد منع مصرف لورازپام

1. حساسیت مفرط مستند
2. گلوکوم حاد زاویه باریک
3. تجویز داخل شریانی
4. افسردگی شدید تنفسی
5. آپنه خواب
6. استفاده از فرم تزریقی در نوزادان نارس (حاوی الکل بنزیل)

خطرات ناشی از مصرف همزمان با مواد افیونی

1. مصرف همزمان بنزودیازپین‌ها و مواد افیونی ممکن است منجر به آرامبخشی عمیق، افسردگی تنفسی، کما و مرگ شود. رزرو همزمان این داروها برای استفاده در بیمارانی که گزینه‌های درمانی جایگزین برای آن‌ها ناکافی است.
2. دوزها و مدت زمان را به حداقل مورد نیاز محدود کنید و بیماران را برای علائم و نشانه‌های افسردگی تنفسی و آرام‌بخش دنبال کنید.

خطر اعتیاد داروی لورازپام

1. سوء استفاده و استفاده نادرست از بنزودیازپین‌ها معمولاً شامل مصرف همزمان سایر داروها، الکل یا مواد غیرقانونی است که با افزایش فرکانس پیامدهای نامطلوب جدی همراه است. قبل از تجویز و در طول درمان، خطر سوء استفاده و اعتیاد هر بیمار را ارزیابی کنید.
2. وابستگی جسمانی زمانی رخ می‌دهد که به طور پیوسته برای چند روز تا چند هفته مصرف شود.
3. خطرات وابستگی و ترک با طول مدت درمان طولانی‌تر و دوز روزانه بالاتر افزایش می‌یابد. اگرچه تزریق فقط برای استفاده متناوب نشان داده می‌شود، اگر بیشتر از حد توصیه شده استفاده شود، قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز ممکن است باعث بروز واکنش‌های حاد قطع مصرف از جمله تشنج شود که می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد. هنگام قطع درمان برای کاهش خطر واکنش‌های ترک، از کاهش تدریجی استفاده کنید.
4. خطر هر بیمار را قبل از تجویز ارزیابی کنید و به طور منظم برای ایجاد این شرایط نظارت کنید.

عوارض جانبی قرص لورازپام (lorazepam)

خواب آلودگی، سرگیجه، از دست دادن هماهنگی، سردرد، حالت تهوع، تاری دید، تغییر در علاقه/توانایی جنسی، یبوست، سوزش سر دل، یا تغییر در اشتها برخی از عوارض داروی لورازپام (lorazepam) می‌باشد. اگر هر یک از این اثرات ماندگار یا بدتر شد، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. برخی از عوارض جانبی جدی این دارو شامل تغییرات روانی خلقتی (مانند توهم، افسردگی، افکار خودکشی)، مشکل در صحبت کردن، تغییرات بینایی، ضعف غیرغادی، مشکل در راه رفتن، مشکلات حافظه، علائم عفونت (مانند گلودرد که از بین نمی‌رود، تب، لرز) و… می‌باشد.

1. سرگیجه و سردرد
2. ضعف و خستگی
3. خواب آلودگی
4. فراموشی، گیجی، سرگردانی و افسردگی
5. فکر و تلاش خودکشی
6. آتاکسی
7. آپنه خواب
8. آستنیا
9. علائم اکستراپیرامیدال
10. دپرسیون تنفسی
11. لرزش و تشنج
12. اختلالات بینایی
13. فشار خون بالا

تداخل دارویی لورازپام

1. تداخلات رده X (پرهیز): آزلاستین (نازال)، بروم پریدول، فکسینیدازول، مترونیدازول (سیستمیک)، الانزاپین، اورفنادرین، اوکسوممازین، پارالدهید، سدیم اکسیبات، تالیدومید
2. کاهش اثرات لورازپام توسط داروها: مشتقات تئوفیلین، یوهیمبین
3. افزایش اثرات داروها توسط لورازپام: الکل (اتیل)، آزلاستین (نازال)، بلونانسرین، برکسانولون، بوپرنورفین، کلوزاپین، تضعیف‌کننده‌های CNS، فلونیترازپام، فوس فنی‌توئین، متادون، متوتری‌مپرازین، متی‌روسین، آگونیست های اپیوئید، اورفنادرین، اکسی کدون، پارالدهید، فنی‌توئین، پیریبدیل، پرامی‌پکسول، پیریمتامین، روپینیرول، روتیگوتین، مهارکننده‌های انتخابی باز جذب سروتونین، سدیم اکسیبات، سوورکسانت، تالیدومید، زولپیدم
4. افزایش اثرات لورازپام توسط داروها: مترونیدازول (سیستمیک)، مینوسیکلین (سیستمیک)، نابیلون، الانزاپین، اوکسوممازین، پرامپانل، پروبنسید، روفینامید، تدوگلوتاید، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول وکانابیدیول، آلیزاپرید، بریمونیدین (موضعی)، بروموپرید، بروم پریدول، کانابیدیول، ماری‌جوانا (شاهدانه)، کلرمتیازول، کلرفنسین کاربامات، دایمتیندن (موضعی)، دوکسیلامین، درونابینول، دروپریدول، اسکتامین، فکسینیدازول، هیدروکسی‌زین، گیاه کاوا، لمبورکسانت، لیزورید، لوفکسیدین، لوکساپین، منیزیم سولفات

مصرف لورازپام (lorazepam) در دوران بارداری و شیردهی

بنزودیازپین‌ها (مانند داروی لورازپام) از جفت عبور می‌کنند و ممکن است باعث ایجاد افسردگی، هیپوتونی و آرام‌بخشی در نوزادان شوند. نوزادانی که در دوران بارداری یا زایمان در معرض این دارو قرار گرفته‌اند را از نظر علائم آرامبخشی، افسردگی تنفسی، هیپوتونی و مشکلات تغذیه کنترل کنید. به خانم‌های باردار که در اواخر بارداری از این دارو استفاده می‌کنند، توصیه کنید که درمان می‌تواند منجر به آرام‌بخشی (افسردگی تنفسی، بی‌حالی، هیپوتونی) یا علائم ترک (پررفلکسی، تحریک‌پذیری، بی‌قراری، لرزش، گریه‌های تسلی‌ناپذیر و مشکلات تغذیه) در نوزادان شود. به بیماران دستور دهید در صورت بارداری به پزشک خود اطلاع دهند.

تاثیر داروی لورازپام در شیردهی

لورازپام (lorazepam) بر طبق گزارشات در شیر مادر وجود دارد. تغذیه ضعیف و افزایش وزن ضعیف در نوزادانی که در معرض بنزودیازپین‌ها از طریق شیر مادر قرار دارند، گزارش شده است. به بیماران دستور دهید تا در صورت شیردهی یا قصد شیردهی به پزشک خود اطلاع دهند. به بیماران شیردهی که این درمان را انجام می‌دهند، دستور دهید تا نوزادان را از نظر آرام‌بخشی بیش از حد، تغذیه نامناسب و افزایش وزن ضعیف تحت نظر داشته باشند و در صورت مشاهده این علائم به پزشک مراجعه کنند.

شرایط نگهداری داروی lorazepam

داروی لورازپام باید در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. توجه داشته باشید که تمام داروهای شیمیایی و گیاهی باید دور از دسترس کودکان و حیوانات نگهداری شوند.

کلام آخر داروی لورازپام

در این مقاله با عنوان داروی lorazepam از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز به بررسی دقیق‌تر واحدی از دسته داروهای آرام‌بخش به نام لورازپام پرداختیم. این دارو با تأثیرات آرامش‌بخش و ضداضطرابی که از طریق افزایش فعالیت مهارکننده GABA در مغز ایجاد می‌کند، به عنوان یک گزینه موثر در مدیریت اضطراب و استرس شناخته می‌شود. استفاده از لورازپام در افراد مبتلا به اضطراب عمومی، اختلالات خواب و اختلالات پانیک می‌تواند بهبودی ملموس در کیفیت زندگی آن‌ها را به همراه داشته باشد. با این حال، لازم به ذکر است که استفاده از این دارو باید تحت نظر پزشک باشد و مطابق دستورات و توصیه‌های حرفه‌ای انجام گیرد.

منبع سایت: Medscape