سندرم استکهلم چیست؟
سندرم استکهلم به وضعیت روانی می گن که در اون پیوندی محبت آمیز بین فرد ربوده شده و یا به گروگان گرفته شده و فرد یا افراد به اسارت گیرنده ایجاد می شه. جالبه بدونید که نام سندرم استکهلم از گروگان گیری شش روزه در بانک کردیت در استکهلم سوئد گرفته شده و همگان رو به یاد داستان معروف دیو و دلبر هم میندازه!
تاریخچه:
سال 1973 دو مرد به قصد دزدی وارد بانک کردیت در استکهلم سوئد شدن و با ورود پلیس به صحنه، اونها مجبور به تیراندازی و گروگان گیری شدن. برای شش روز، سارقان چهار نفر را به زور اسلحه، در یک انباری قفل شده نگه داشتن و اونها رو آزار می دادن.
وقتی پلیس سعی کرد گروگان ها رو نجات بده، گروگان ها با پلیس مبارزه کردن و از گروگان گیرها دفاع کردن و به سرزنش پلیس پرداختن. بعد از اون یکی از گروگان های آزاد شده صندوقی رو برای دفاع از گروگان گیران های خودش در مقابل قانون راه اندازی کرد؛ به این طریق سندروم استکهلم راه اندازی شد.
در اون زمان مردم و رسانه ها از احساسات تدافعی گروگان ها نسبت به گروگان گیرانشان تعجب کرده بودن. اصطلاح سندرم استکهلم اولین بار توسط روانپزشکی به نام نیلز بجروت، که در سال 1973 در جریان مذاکرات گروگان گیری استکهلم در زمینه اعمال قانون مشاوره می داد به کار گرفته شد.
دکتر فرانک اشبرگ در دهه 1970 میلادی جزئیات بیشتری از سندرم استکهلم به مردم ارائه داد. او رفتار گروگان های بانک استکهلم رو مورد بررسی و مطالعه قرار داد و عواملی که به ایجاد پیوند عاطفی اونها با به گروگان ها منجر شده بود، رسید!
دلیل ایجاد سندرم استکهلم چیست؟
سندرم استکهلم از حس غریزی افراد به اسارت گرفته شده یا گروگان ها برای حفاظت از خودشون گرفته می شه. در وضعیت گروگان گرفته شدن، ذهن سالم به دنبال بقاست و در این حالت سندرم استكهلم شكل می گیره؛ زندانی در این حالت اصطلاحا به دوران نوزادی خودش بر می گرده كه برای غذا گریه می کنه و در وضعیت وابستگی به سر می بره. در مقابل زندانبان در نقش مادری كه فرزندش رو از تهدید محافظت می کنه، قرار می گیره! در این حال قربانی برای بقای خودش تلاش می کنه و در این حالت انگیزه زندگی برای گروگان از متنفر بودن از گروگان گیر مهم تر می شه!
به عبارت دیگه ادامه حیات فرد اسیر، توسط افراد گروگان گیره که تعیین می شه! بنابراین افراد اسیر شده به جای نفرت از به اسارت گیرندگانشان، به طور ناخودآگاه پیوندی با اونها ایجاد می کنن تا زنده بمونن. افراد اسیر شده این پیوند رو با پذیرش و حس حق شناسی به خاطر اعمال کوچک محبت آمیزی که از به اسارت گیرندگانشان سر می زنه ایجاد می کنن. در مورد اسیران استکهلم، وقتی هوا سرد بود به اونها پتو داده شد و اجازه داده شد تا با خانوادشون تماس تلفنی داشته باشن!
وقتی فردی اسیر می شه، گروگان گیر به تامین کننده اونها تبدیل می شن در حالی که گروه مسلح مجری قانون، تهدید فیزیکی براشون به شمار میاد!
در سندرم استكهلم ناتاشا کامپوش 10 ساله در سال 1998 یا پتی هرست در سال 1974 یا هر قربانی دیگه ای، برای نجات خودش سعی می کنه همه چی رو از دریچه چشم گروگانگیر ببینه؛ در این سندرم هیچ قصد قبلی نه در زندانی و نه در زندانبان مبنی بر ایجاد رابطه دوستانه با فرد مقابل وجود نداره. از دید روانشناسی ذهن انسان مسئول فراهم كردن مكانیسم دفاعیه و به افراد برای بقا کمک می کنه!
