علل افت توان جنسی در کهنسالی

افت توان جنسی در کهنسالی از مشکلات خانم ها و آقایان در حدود سنین بالای 50 سال می باشد که می توان علت بروز و تشدید آن را بررسی و از آن جلوگیری به عمل آورد. میل جنسی با افزایش سن دچار تغییر می شود. دوران کهنسالی برای هر یک از دو جنس، دارای ویژگی های خاصی از لحاظ رفتار و عملکرد جنسی است. تغییرات هورمونی، فیزیکی، افزایش آستانه تحریک، کاهش سطح انرژی، یائسگی در زنان و بسیاری از عوامل دیگر موجب تغییر توان جنسی در جهت افت است.

دلیل افت توان جنسی در زنان کهنسال

عمده دلایل افت توان جنسی در خانم ها در دوره کهنسالی علاوه بر عامل مهم یائسگی، به عوامل روانشناختی و روحی نیز مربوط شده است. اگر عامل یائسگی که خود دنیایی از تغییرات مهم هورمونی را به همراه دارد را کنار بگذاریم، خانم ها غالبا با افزایش سن و بزرگتر شدن بچه هایشان، دیگر مانند قبل نیاز به اعمال جنسی را در خود احساس نمی کنند.

در جوامع سنتی و مذهبی تر این رویداد بیشتر از جوامع غربی رخ می دهد. به تعبیر دیگر در این جوامع افراد با بالا رفتن سنشان دیگر زندگی کردن و لذت بردن ایده آل از آن را حق خود نمی دانند.

همچنین در میان خانم ها در تمام دنیا، عامل اعتماد به نفس در افت توان جنسی آنها بسیار تاثیرگذار می باشد. خانم ها به دلیل بر هم خوردن فرم ایده آل بدنشان به علت افزایش سن، دیگر مانند قبل به فعالیت های جنسی علاقه و رغبت نشان نمی دهند.

دلیل افت توان جنسی در مردان کهنسال

از جمله مشکلات مردان در دوران کهنسالی مشکل انزال زودرس و دیر به نعوظ رسیدن است. در مردان پا به سن گذاشته، با کاهش تستسترون، فعالیت های سلول های شبکه ای لیدیگ کاهش می یابد. اغلب مردان،‌ کاهش پاسخ دهی جنسی را با افزایش سن تجربه می کنند. نعوظ آهسته تر رخ می دهد و هنگامی که نعوظ اتفاق می افتد، در اغلب مردان ۶۰ سال به بالا، شدت و دوام آن کاهش می یابد.

در مرحله انزال نیز تغییراتی با افزایش سن رخ می دهد؛ انقباضات عضلانی که در هنگام ارگاسم ایجاد می گردد، با افزایش سن شدت کمتری پیدا می کنند و انزال آهسته تر رخ می دهد و حجم مایع منی نیز کاهش می یابد. با کم شدن مایع منی، تعداد اسپرم ها نیز رو به کمبود می رود، گرچه مردان سالم همچنان می توانند در سنین بالا صاحب فرزند شوند، اما کارایی تولید مثلی مردان کهنسال کمتر از مردان جوان می باشد.

نقش هورمون ها

در یک مرد، میانگین میزان تستسترون تا یک درصد در هر سال در بالای ۴۰ سال افت می کند اما سالمندترین مردان هم هنوز آنقدر تستوسترون دارند که کارکرد جنسی داشته باشند. تستوسترون برای ایجاد برانگیختگی جنسی روی بخشی از مغز به نام لوکوس کورولئوس عمل نموده ‌و سلول های عصبی در این بخش مغز با افزایش سن کمتر به هورمون های پاسخ می دهد. میزان استرادیول، یک هورمون جنسی عمدتا زنانه، نیز با افزایش سن کاهش می یابد. در مقابل میزان های یک هورمون‌ زنانه، پرولاکتین، با افزایش سن بالا می رود. پاسخ دهی آلت تناسلی نیز با افزایش سن کاهش می یابد. به علاوه جریان خون آلت تناسلی ممکن است با سالمندتر شدن مردان، حتی اگر سالم بمانند،‌ کاهش ‌یابد.

تاثیر بیماری ها

تصلب شرایین و فشارخون بالا، دیابت، استرس، افسردگی و ناتوانی جسمی در کنار ناتوانی استخوانی بدن بر افت توان جنسی در کهنسالی تاثیرگذار می باشد.

عامل مهم

یکی از مهم ترین عواملی که محققان بر افت توان جنسی در کهنسالی موثر می دانند، نداشتن خلوت میان زن و مرد است. علاوه بر فوت یکی از زوجین و تنهایی فرد دیگر که به تحلیل قوای جنسی دیگری منجر می شود، کهنسالانی که همسرانشان در قید حیات هستند هم به دلیل رفت و آمد زیاد در خانه شان، ماندن فرزندان و نوه ها و از بین رفتن خلوتشان، کم شدن شدت احساساتشان رخ می دهد.