پدوفیلی یک اختلال روانی است نه یک گرایش جنسی؛ اختلالی که میتواند بسیار آسیبزا باشد. در این اختلال فرد به کودکانی که هنوز حتی به سن بلوغ نرسیدهاند، میل جنسی دارد. آمار افراد پدوفیل در میان مردان بسیار بیشتر از زنان است. برای اینکه با اختلال پدوفیلی بیشتر آشنا شده و از خطرات آن خود و خانوادهتان را در امان نگه دارید، پیشنهاد میدهیم که این مقاله را تا انتها مطالعه نمایید.
پدوفیلی چیست؟
در اختلال پدوفیلی یک فرد بزرگسال که معمولا مرد است تخیلات، امیال یا رفتارهای تحریک کننده جنسی نسبت به کودکان زیر 13 سال که هنوز بالغ نشدهاند، دارد. اگر فردی که به مدت 6 ماه این تخیلات، امیال یا رفتارها را داشته یا در خود حس کند، به اختلال پدوفیلی مبتلا است.
علت اختلال پدوفیلی
حقیقت این است که علت ابتلا به بیماری پدوفیلی ناشناخته است. ممکن است در یک خانواده یا یک فامیل چند نفر اختلا پدوفیلی داشته باشند اما مشخص نیست که ریشه این مسئله ژنتیکی است یا فرد آن را از محیط یاد گرفته است. یکی از علل پدوفیلی میتواند به آزار یا سوء استفاده جنسی در کودکی مرتبط باشد. با این حال این علل هیچکدام از نظر علمی به تائید قطعی نرسیدهاند.
به طور کلی در کودکی که شاهد یا قربانی سوء استفادههای جنسی است، احتمال ابتلا به اختلال پدوفیلی بیشتر وجود دارد. همچنین نتیجه یک مطالعه نشان داد احتمال پدوفیلی در افرادی که در کودکی به سرشان ضربه خورده است، بیش از سایرین است.
علائم پدوفیلی چیست؟
- افکار تحریک کننده جنسی یا برقراری ارتباط جنسی با کودک زیر 13 سال به مدت حداقل 6 ماه
- فرد حداقل 16 ساله باشد و حداقل 5 سال از طرف مقابل بزرگتر باشد
دقت داشته باشید که پدوفیلی شامل ارتباط دو نوجوان هم سن و سال که حدودا 12 یا 13 ساله هستند، نیست.
چه افرادی در معرض خطر پدوفیل شدن هستند؟
تحقیقات نشان میدهد که برخی از افراد در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال پدوفیلی هستند. به نظر میرسد بین اختلال پدوفیلی و شخصیت ضد اجتماعی ارتباطی مستقیم وجود دارد. افرادی که شخصیت ضد اجتماعی دارند تمایل بیشتری به رفتار جنسی با کودکان از خود نشان میدهند. از طرف دیگر بسیاری از مردان مبتلا به پدوفیلی گزارش دادهاند که در کودکی مورد تجاوز جنسی قرار گرفتهاند.
ویژگیها و مشخصات افراد پدوفیل
در مورد افراد پدوفیل میتوان مشخصات زیر را ذکر کرد:
- اکثرا در کودکی مورد تجاوز یا سوء استفاده جنسی قرار گرفتهاند
- شخصیت ضد اجتماعی دارند و به اختلالاتی مثل اضطراب، افسردگی یا اعتیاد مبتلا هستند.
- تعداد مردان مبتلا به اختلال پدوفیلی بیش از زنان است.
درمان اختلال پدوفیلی
آمارها نشان میدهد که تنها 3 درصد از افراد پدوفیل که کودکآزاری آنها به عنوان یک جرم شناخته شده و راهی زندان شدهاند، پس از آزاد شدن از زندان همچنان عملکرد غلط قبلی خود را تکرار میکنند. بنابراین درمان اختلال پدوفیلی در اکثر موارد با موفقیت همراه است و میتوان امیدوارانه به آن نگاه کرد. درمان اختلال پدوفیلی میتوان شامل موارد زیر باشد:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
CBT میتواند روشهای درمانی مختلفی را به منظور تغییر رفتار و افکار فرد پدوفیل شامل شود. این موارد عبارتند از:
- بازسازی تحریفهای شناختی: اصلاح افکار فرد پدوفیل که به غلط تصور دارد که شاید خود کودک مایل است در رابطه جنسی با وی همراهی کند.
- آموزش همدلی: کمک به فرد پدوفیل برای درک احساس کودک قربانی و آسیبی که به وی وارد شده است.
- شرطیسازی: ارائه راهکار مناسب و جایگزین به فرد پدوفیل برای بکارگیری آن به محض مواجه شدن با شرایط مربوطه
این درمانها به طور موثری به پدوفیلها کمک میکنند تا بتوانند رفتار خودشان را در برابر میل جنسی به کودکان کنترل نمایند.
درمان دارویی برای افراد پدوفیل
همزمان با رواندرمانی برای افراد پدوفیل میتوان از دارو درمانی نیز بهره گرفت تا درمان موفقتری را شاهد بود. به منظور درمان اغلب از هورمونهایی مانند مدورکسی پروژسترون استات و سیپروترون استات استفاده میشود که هم سطح تستوسترون را کاهش میدهند و هم در کاهش میل جنسی و پرخاشگری تاثیر دارند. تعداد دفعات نعوظ، خیالپردازیهای جنسی و خود ارضایی با این داروها کاهش مییابد.
به دلیل اینکه از داروهای کاهنده تستوسترون در درمان پدوفیل استفاده میشود، نباید این تصور برای شما ایجاد شود که وقتی سطح تستوسترون در بدن زیاد باشد، احتمال مبتلا شدن به اختلال پدوفیلی بیشتر میشود. برای درمان بیماری پدوفیلی داروهای دیگری مثل فلوکستین نیز میتوانند موثر باشند. قرص فلوکستین تمایلات جنسی را کاهش میدهد اما اثر مثبتی در کاهش تخیلات جنسی فرد پدوفیل ندارد.
نمونههایی از رفتارهای نشانگر پدوفیلیا
پدوفیلیا نوعی پارافیلیا یا انحراف جنسی محسوب شده و به هیچ عنوان نمیتوان آن را نوعی گرایش جنسی به حساب آورد. مطالعات نشان میدهد که فرد پدوفیل که به آزار جنسی کودک میپردازد معمولا یکی از بستگان یا دوستان خانوادگی آنها است. در زیر به نمونههایی از رفتارها که نشانگر پدوفیلیا هستند، اشاره میکنیم:
- نوازش تحریک آمیز کودکان
- نشان دادن تصاویر پرنوگرافی به کودک
- نشان دادن اعضای جنسی به کودک
- درخواست از کودک برای برهنه شدن و نشان دادن اعضای جنسی بدن خود
- لمس قسمتهای خاصی از بدن کودک مثل باسن و ناحیه تناسلی
- گفتن جملات تحریکآمیز جنسی به کودک یا اظهاراتی مبنی بر اینکه فرد پدوفیل عاشق کودک است
- نشاندن کودک روی پا در حالت نعوظ و تحمیل میل جنسی خود به وی
گزارشها نشان میدهد که بیشتر کودکانی قربانی فرد پدوفیل میشوند که والدین آنها مراقبت کافی را از آنها به عمل نیاورده و یا آنها را تنها رها میکنند یا به دست فردی میسپارند که صلاحیت کافی برای محافظت از کودک را ندارد. به عنوان یک والد باید به فرزند خود یاد بدهید که چگونه در برابر کسی که از وی میخواهد اندام خصوصی خود را نشان دهد یا رفتارهای جنسی داشته باشد، عمل کند.
کلام پایانی
همان طور که در این مقاله از مجله داروخانه آنلاین مثبت سبز گفتیم، اختلال پدوفیلی یک بیماری است که در آن فرد به کودکان گرایش جنسی دارد. این اختلال به ویژه برای کودکی که مورد آزار جنسی قرار میگیرد میتواند بسیار گران تمام شده و تا پایان عمر وی را تحت تاثیر قرار دهد. درمان پدوفیلی با ترکیبی از رواندرمانی و دارو درمانی امکان پذیر است. همچنین کودکی را که مورد آزار جنسی قرار میگیرد باید به کمک روان درمانی بهبود بخشید. علت اینکه یک فرد پدوفیل میشود به طور دقیق مشخص نیست و همچنان لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.