علت کاهش میل جنسی چیست و چگونه برطرف می‌شود؟

ریشه‌های فیزیولوژیک کاهش میل جنسی

علت کاهش میل جنسی می‌تواند اختلال در عملکرد طبیعی بدن باشد؛ عواملی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بر سیستم هورمونی، عصبی یا گردش خون تأثیر می‌گذارند. در این بخش، به مهم‌ترین ریشه‌های فیزیولوژیک این مسئله می‌پردازیم:

کاهش سطح هورمون‌ها

در مردان، پایین بودن سطح تستوسترون یکی از دلایل اصلی کاهش میل جنسی است. این هورمون مسئول تحریک میل و عملکرد جنسی در مردان است و کاهش آن می‌تواند باعث سردمزاجی، کاهش انرژی و اختلال در نعوظ شود. در زنان نیز افت سطح استروژن یا کاهش هورمون‌های جنسی به‌ویژه در دوران یائسگی، تأثیر مشابهی دارد و ممکن است با خشکی واژن، کاهش تحریک‌پذیری و درد هنگام رابطه همراه شود.

بیماری‌های مزمن

برخی بیماری‌های جسمی مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی، نارسایی کلیوی یا اختلالات تیروئید می‌توانند با ایجاد اختلال در جریان خون یا عملکرد عصبی، میل جنسی را کاهش دهند. این بیماری‌ها همچنین ممکن است باعث خستگی مزمن و کاهش کیفیت زندگی فرد شوند، که خود بر میل جنسی اثر منفی دارد.

مصرف برخی داروها

برخی داروها به‌ویژه داروهای ضدافسردگی (مانند SSRIs)، داروهای ضد فشار خون، قرص‌های ضدبارداری و حتی داروهایی که با عنوان داروی کاهش میل جنسی مردان یا قرص کاهش میل جنسی شناخته می‌شوند، ممکن است به‌عنوان عوارض جانبی باعث کاهش تمایلات جنسی شوند. گاهی با جایگزینی یا تنظیم دوز دارو، این مشکل برطرف می‌شود.

اختلالات خواب و کم‌خوابی

کمبود خواب یا اختلالاتی مانند آپنه خواب (وقفه تنفسی در خواب) می‌توانند باعث اختلال در ترشح هورمون‌ها از جمله تستوسترون شده و در نهایت میل جنسی را کاهش دهند. خواب ناکافی همچنین موجب خستگی، بی‌حوصلگی و کاهش تمرکز می‌شود که همگی در کاهش تمایلات جنسی نقش دارند.

چاقی و سبک زندگی کم‌تحرک

اضافه‌وزن شدید و نداشتن فعالیت بدنی منظم نیز می‌توانند در کاهش میل جنسی نقش داشته باشند. چاقی با برهم زدن تعادل هورمونی، افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش عزت‌نفس جنسی، در مردان و زنان می‌تواند میل جنسی را به‌تدریج کاهش دهد.

عوامل روانی و اجتماعی میل جنسی

میل جنسی، تنها یک فرآیند فیزیولوژیکی نیست، بلکه به‌شدت تحت تأثیر روان، روابط و شرایط اجتماعی نیز قرار دارد. بسیاری از افرادی که می‌گویند میل جنسیم کم شده چیکار کنم؟ به دلایلی دچار این وضعیت شده‌اند که ریشه در احساسات، سبک زندگی یا تعاملات روزمره آن‌ها دارد. در این بخش، به مهم‌ترین علت‌های روانی و اجتماعی کاهش میل جنسی در زنان و مردان می‌پردازیم.

استرس مزمن و فشارهای روانی

زندگی پرتنش امروزی، مسئولیت‌های سنگین شغلی و مالی، فشارهای خانوادگی یا حتی استرس‌های روزمره، می‌توانند باعث کاهش چشمگیر میل جنسی شوند. ترشح مداوم هورمون استرس (کورتیزول) تعادل هورمون‌های جنسی را بر هم می‌زند و ذهن را از تمرکز بر لذت و ارتباط جنسی دور می‌کند. فردی که دائماً در حالت اضطراب است، به‌ندرت فضای ذهنی لازم برای تجربه تمایل جنسی را خواهد داشت.

افسردگی و اختلالات روانی

افرادی که از افسردگی، اضطراب یا اختلالات خلقی رنج می‌برند، معمولاً دچار کاهش شدید میل جنسی می‌شوند. در بسیاری از موارد، داروهای ضدافسردگی هم می‌توانند به‌عنوان یک عامل ثانویه (مثل قرص کاهش میل جنسی)، وضعیت را تشدید کنند. غمگینی مزمن، بی‌انگیزگی و کاهش اعتمادبه‌نفس همگی می‌توانند لذت جنسی را به تجربه‌ای بی‌معنا تبدیل کنند.

مشکلات و تعارض در رابطه عاطفی

کاهش میل جنسی در بسیاری از زوج‌ها ریشه در ارتباط سرد یا پرتنش دارد. احساس نادیده‌گرفته‌شدن، فقدان صمیمیت عاطفی، اختلافات حل‌نشده یا خیانت می‌توانند میل جنسی را به مرور زمان خاموش کنند. گاهی رابطه جنسی به ابزاری برای کنترل یا مجازات طرف مقابل تبدیل می‌شود که پیامد آن، بی‌میلی دوطرفه خواهد بود.

نارضایتی از تصویر بدن و عزت‌نفس پایین

افرادی که نسبت به ظاهر خود احساس خوبی ندارند یا از چاقی، لاغری مفرط، ریزش مو یا مشکلات پوستی رنج می‌برند، اغلب دچار شرم بدنی می‌شوند. این شرم در نهایت به اجتناب از رابطه جنسی منجر شده و باعث می‌شود فرد به‌تدریج میل جنسی‌اش را سرکوب کند.

باورها و تربیت فرهنگی

در برخی افراد، باورهای منفی یا سرکوبگرانه درباره رابطه جنسی که از کودکی در ذهن آن‌ها نهادینه شده، نقش مهمی در کاهش میل جنسی دارد. همچنین تربیت سخت‌گیرانه یا آموزه‌هایی که رابطه جنسی را گناه یا شرم‌آور می‌دانند، ممکن است حتی در بزرگسالی بر رفتار جنسی فرد سایه بیندازند.

سبک زندگی پرمشغله و بی‌نظمی خواب

کم‌خوابی، بی‌نظمی در ساعت خواب، کار بیش‌ازحد و نداشتن زمان اختصاصی برای استراحت یا خلوت با شریک زندگی، از جمله دلایلی هستند که به کاهش میل جنسی در زنان و مردان دامن می‌زنند. فردی که مدام در حال دویدن بین جلسات کاری، رسیدگی به فرزندان و مسئولیت‌های اجتماعی است، حتی در صورت سلامت کامل جسم، ممکن است اشتیاقی برای رابطه جنسی نداشته باشد.

نشانه‌ها و زمان مراجعه

کاهش میل جنسی امری طبیعی در مقاطع خاصی از زندگی است، اما گاهی این تغییر از یک نوسان مقطعی عبور کرده و به نشانه‌ای از یک اختلال جسمی یا روانی تبدیل می‌شود. اگر این تغییر بدون دلیل واضح ادامه‌دار باشد، دیگر نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

چه نشانه‌هایی از کاهش میل جنسی نگران‌کننده‌اند؟

در ادامه نشانه‌هایی را بررسی می‌کنیم که وجودشان نگران‌کننده است و نیاز به بررسی‌های بیشتری دارد:

1. کاهش پیوسته و طولانی‌مدت میل جنسی: اگر برای چند هفته یا ماه، میل به رابطه جنسی تقریباً از بین رفته و این وضعیت تکرارپذیر یا مزمن شده باشد، می‌تواند نشانه‌ای از اختلال در سیستم هورمونی یا روانی باشد.
2. احساس نارضایتی یا نگرانی از وضعیت جنسی خود: اگر فرد بارها از خود بپرسد میل جنسیم کم شده، چیکار کنم؟ یا از وضعیت فعلی‌اش احساس شرم، ناامیدی یا خجالت داشته باشد، این نشانه‌ای واضح از نیاز به بررسی تخصصی است.
3. کاهش یا قطع رابطه جنسی در زوجین بدون علت مشخص: اگر هیچ مشکل ظاهری در رابطه وجود ندارد اما تمایلی برای برقراری رابطه از سوی یکی یا هر دو طرف دیده نمی‌شود، این وضعیت می‌تواند پیامد پنهان یک بیماری جسمی یا روانی باشد.

کاهش میل جنسی همراه با علائم دیگر:

1. خستگی دائمی
2. بی‌خوابی
3. نوسانات خلقی
4. افزایش وزن یا کاهش تمرکز

چه زمانی باید به پزشک یا درمانگر مراجعه کرد؟

کاهش میل جنسی زمانی نیاز به پیگیری جدی دارد که:

1. زندگی فرد یا رابطه زناشویی را مختل کرده باشد.
2. علت مشخصی مانند داروی خاص یا بیماری مزمن در کار نباشد.
3. با گذر زمان و تغییر سبک زندگی هم بهبود نیابد.

در چنین شرایطی، مراجعه به پزشک عمومی، متخصص غدد، روانپزشک یا سکس‌تراپیست می‌تواند به شناسایی دقیق علت کاهش میل جنسی کمک کند. گاهی تنها با یک آزمایش خون ساده می‌توان کمبود هورمون یا علائم اولیه یک بیماری را تشخیص داد و مسیر درمان را به‌موقع آغاز کرد.

درمان دارویی یا هورمونی

در بسیاری از موارد که کاهش میل جنسی ریشه فیزیولوژیکی دارد، و می‌تواند با درمان دارویی تقویت قوای جنسی و نعوظ یا هورمونی می‌تواند نقش مؤثری در بازگرداندن میل جنسی به حالت طبیعی داشته باشد. البته لازم است تأکید شود که این رویکرد تنها زمانی باید در نظر گرفته شود که علت کاهش میل جنسی به‌صورت دقیق تشخیص داده شده و مصرف دارو تحت نظر پزشک متخصص انجام گیرد.

درمان هورمونی در مردان

یکی از رایج‌ترین دلایل کاهش میل جنسی در مردان، پایین بودن سطح تستوسترون است. در چنین شرایطی، پزشک ممکن است درمان جایگزینی تستوسترون را پیشنهاد کند. این درمان می‌تواند به صورت ژل، پچ (چسب پوستی)، تزریق عضلانی یا قرص‌های مخصوص انجام شود.

با این حال، استفاده خودسرانه از تستوسترون توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است با عوارضی مانند افزایش خطر بیماری‌های قلبی، مشکلات پروستات یا اختلال در تولید اسپرم همراه باشد. همچنین در برخی موارد، کاهش میل جنسی ممکن است اصلاً به سطح هورمون ارتباطی نداشته باشد و تجویز نابجا، نتیجه معکوس بدهد.

درمان هورمونی در زنان

در زنان، به‌ویژه در دوران یائسگی یا پس از زایمان، افت استروژن و پروژسترون می‌تواند باعث کاهش میل جنسی، خشکی واژن و درد هنگام رابطه شود. در چنین مواردی، پزشک ممکن است درمان موضعی استروژن یا هورمون‌درمانی سیستمیک را پیشنهاد دهد. برخی از بانوان نیز با کمبود هورمون تستوسترون مواجه هستند که در این صورت، تجویز مقدار بسیار کنترل‌شده‌ای از تستوسترون تحت نظر پزشک قابل بررسی است.

با این‌حال، استفاده از هورمون‌ها در زنان نیز باید با دقت و با درنظر گرفتن خطراتی مانند لخته شدن خون، افزایش ریسک سرطان پستان یا بیماری‌های قلبی انجام شود.

داروهای کمکی و مکمل‌ها

در کنار درمان هورمونی، گاهی پزشکان از داروهایی برای بهبود عملکرد جنسی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال:

1. مهارکننده‌های PDE5 مانند سیلدنافیل یا تادالافیل: معمولاً برای درمان اختلال نعوظ تجویز می‌شوند و ممکن است به‌طور غیرمستقیم میل جنسی را هم بهبود دهند.
2. داروهای افزایش‌دهنده دوپامین یا کاهش‌دهنده پرولاکتین: در صورت وجود عدم تعادل‌های عصبی
3. ترکیبات گیاهی تقویتی: گیاهانی مانند جینسینگ، ماکا و زعفران سال‌هاست که به‌عنوان تقویت‌کننده طبیعی قوای جنسی و انرژی عمومی بدن شناخته می‌شوند. هرچند شواهد علمی درباره اثربخشی آن‌ها هنوز در حال بررسی است و تأثیر آن‌ها معمولاً ملایم‌تر از داروهای شیمیایی است، اما در طب مکمل جایگاه مهمی دارند. این ترکیبات می‌توانند در کنار یک سبک زندگی سالم، به بهبود عملکرد جنسی، کاهش خستگی و افزایش سرزندگی کمک کنند.

یکی از مکمل‌هایی که با بهره‌گیری از این ترکیبات طراحی شده، کپسول اکتیوا ولبیینگ من رستا ایمن دارو است. این محصول با فرمولاسیونی متشکل از عصاره‌های گیاهی تقویت‌کننده، به‌ویژه برای آقایانی تولید شده که به‌دنبال افزایش انرژی، بهبود عملکرد جنسی و ارتقای کیفیت زندگی هستند. این کپسول در بسته‌بندی ۳۰ عددی عرضه می‌شود و می‌تواند به‌عنوان بخشی از یک برنامه مکمل روزانه استفاده شود.

مشاهده و خرید: کپسول اکتیوا ولبیینگ من رستا ایمن دارو 30 عدد

450,000 تومان

چه زمانی دارو باعث کاهش میل جنسی می‌شود؟

در مواردی، علت کاهش میل جنسی نه کمبود دارو، بلکه مصرف داروهای خاص است. برخی از داروهایی که ممکن است میل جنسی را کاهش دهند عبارت‌اند از:

• داروهای ضدافسردگی به‌ویژه گروه SSRI
• قرص‌های ضدبارداری
• داروی کاهش میل جنسی مردان مثل فیناستراید (در درمان ریزش مو یا بزرگی پروستات)
• داروهای ضد فشار خون، ضد صرع یا آرام‌بخش‌ها

در این شرایط، پزشک ممکن است دارو را تغییر دهد، دوز را کاهش دهد یا راهکار مکملی برای کنترل عوارض جنسی در نظر بگیرد.

نتیجه‌گیری

در این مطلب از داروخانه آنلاین مثبت سبز به بررسی علت کاهش میل جنسی پرداختیم.

علت کاهش میل جنسی می‌تواند ترکیبی از عوامل جسمی، روانی یا دارویی باشد. از کاهش هورمون‌ها و بیماری‌های مزمن گرفته تا استرس، افسردگی یا مشکلات زناشویی، همه می‌توانند در کاهش تمایل جنسی نقش داشته باشند.

اگر این وضعیت برای مدت طولانی ادامه دارد یا بر کیفیت زندگی تأثیر گذاشته، باید جدی گرفته شود. درمان آن بسته به علت می‌تواند شامل اصلاح سبک زندگی، مشاوره روان‌شناسی یا مداخلات دارویی و هورمونی باشد.

به‌جای نادیده گرفتن موضوع، بهتر است با آگاهی و مراجعه به متخصص، راه‌حل مناسب را پیدا کنید و برای بهبود کیفیت زندگی جنسی خود اقدام کنید.