نقش آپاندیس در بدن چیست؟
شاید شما هم از اون دسته افرادی هستید که نقش آپاندیس در بدن را ناچیز می دونید و تصور می کنید که بود و نبودش اونقدری اثر گذار نیست. در این نوشته از داروخانه مثبت سبز به بررسی نقش آپاندیس در بدن پرداخته ایم.
استاد فیزیولوژی دانشگاه ایالتی اوکلاهما لورن جی مارتین اذعان دارد برای سال ها آپاندیس با عملکرد بسیار کم فیزیولوژیکی شناخته شده بود. اما اکنون وضع فرق کرده و می دونیم که آپاندیس نقش مهمی در جنین و جوانان دارد.
نقش آپاندیس در جنین
سلول های غدد درون ریز در هفته 11 توسط آپاندیس جنین ساخته می شوند. غدد درون ریز جنین وظیفه تولید آمین های مختلف بیوژنیک و هورمون های پپتیدی را دارد، اینها ترکیباتی هستند که به مکانیزم های مختلف کنترل بیولوژیکی کمک می کنند. شواهد کمی از نقش آپاندیس در حیوانات وجود داره زیرا آپاندیس در پستانداران اهلی وجود نداره، بنابراین تحقیقات هم در این زمینه کمتر صورت پذیرفته!
نقش آپاندیس در جوانان و بزرگسالان
در میون افراد بزرگسال عملکرد آپاندیس اینگونه در نظر گرفته شده است که در عملکردهای ایمنی دخیل است. بافت لنفوئیدی در مدت کوتاهی بعد از تولد در آپاندیس تجمع پیدا می کنه و در دهه 20 و 30 سالگی به اوج خودش می رسه و پس از آن به سرعت کاهش پیدا کرده و در 60 سالگی عملا ناپدید می شود. در طول سال های اولیه رشد، مشخص گردیده آپاندیس بعنوان یک ارگان لنفاوی عمل می کنه و نقش در بلوغ لنفوسیت B ( یکی از انواع سلول های سفید خون) و همینطور کمک به تولید آنتی بادی های ایمونوگلوبولین A نیز دارد. محققان همچنین دریافته اند آپاندیس در تولید ملکول هایی که به طور مستقیم لنفوسیت ها رو به نقاط مختلف بدن جا به جا می کنند نیز نقش دارند.
در زمینه عملکرد آپاندیس به نظر می رسد سلول های سفید خون رو در معرض انواع مختلفی آنتی ژن ها و یا مواد خارجی موجود در دستگاه گوارشی قرار می دهد. بنابراین آپاندیس کمک به مهار هورمون های مخرب (خون و لنفاوی) می کنه و همچنین سبب افزایش پاسخ های آنتی بادی در ارتقاء ایمنی می شود. آپاندیس به مانند ساختارهای کوچکی در سایر نواحی دستگاه گوارش، آنتی ژن ها رو از داخل روده جابه جا می کنه و به این محتویات واکنش نشون می ده. این سیستم ایمنی نقش مهمی در پاسخ ایمنی فیزیولوژیک و کنترل مواد غذایی، دارو، آنتی ژن های میکروبی و ویروسی دارد. بعلاوه در حال حاضر ارتباط بین واکنش های ایمنی و بیماری های التهابی روده و همچنین واکنش های خودایمنی که در آن بافت های فردی مورد حمله سیستم ایمنی قرار می گیرند نیز در دست تحقیق و بررسی می باشد.
در گذشته آپاندیس به منظور جلوگیری از هر گونه حمله احتمالی آپاندیسیت در طول جراحی های شکمی برداشته می شد. اما امروز آپاندیس نگه داشته می شه و در صورت نیاز در عمل های جراحی ترمیمی مثانه برداشته می شود. در چنین جراحی هایی یک بخش از روده بعنوان جایگزین مثانه استفاده می شود و آپاندیس نیز بعنوان عضلات اسفنگتر جایگزین موقت برای مثانه می شوند و کمک به حفظ ادرار می کند. بعلاوه آپاندیس به شکل یک جایگزین موقت برای برای بیماری های دستگاه ادراری بوده و اجازه می ده تا ادرار از کلیه ها به مثانه بره.
نتیجه گیری:
با این تفاسیر در می یابیم زمانی آپاندیس بعنوان یک بافت غیر فعال شناخته می شد، اما امروز پیرو تحقیقات جدید دانشمندان ثابت کردند، آپاندیس نه تنها اضافه نیست بلکه یک بافت جایگزین و پشتیبان بوده و دارای کاربرد فراوانی در بسیاری از تکنیک های جراحی ترمیمی نوین می باشد. در نتیجه، اگر آپاندیس سالم باشد به هیچ عنوان برداشته نمی شود و برای استفاده احتمالی در بدن حفظ خواهد شد.
یکی از منابع معتبر که مقاله فوق از مفهوم آن اقتباس گرفته شده، scientificamerican می باشد.
